اهمیت صحبت کردن درباره‌ی دوران کودکی در اتاق درمان

صحبت کردن درباره‌ی دوران کودکی در اتاق درمان

یکی از متداول‌ترین پرسش‌هایی که مراجعان از من می‌پرسند، این است که «آیا در اتاق درمان، باید در مورد دوران کودکیِ خود صحبت کنم؟» البته که یک درمانگر هرگز نباید در تلاش باشد تا مراجع را مجبور کند در مورد چیزهایی که تمایل ندارد صحبت کند و همچنین باید در نظر داشت که حرف زدن در مورد تجربیات گذشته، برای برخی از مراجعان، کار بسیار دشواری محسوب می‌شود. ولی با تمام این اوصاف، شاید بهتر باشد که در مورد اهمیت صحبت کردن درباره‌ی دوران کودکی در اتاق درمان، در روان‌درمانی و مزایایی که می‌تواند به همراه داشته باشد، تامل کنید.

این مقاله، با ارائه‌ی هفت دلیل نشان می‌دهد که چرا صحبت کردن با درمانگر در مورد دوران کودکی‌تان، ممکن است برای شما مثمرثمر باشد:

۱– یادآوریِ گذشته

همه‌ی ما به‌عنوان افراد بزرگسال، با انواع مشغله‌ها احاطه شده‌ایم و از این‌رو تمایل داریم بر عملکرد روزانه‌ی خود تمرکز داشته باشیم. راهکاری که می‌تواند برای ما کارگشا باشد، این است که زمانی را به تامل در گذشته و اندیشیدن به خاطراتی که تداعی شده‌اند، اختصاص دهید. شما از این طریق ممکن است دریابید وقایع مهمی که در دوران کودکی رخ داده‌اند، همچنان نیز بر شما تاثیرگذار هستند.

۲– غلبه کردن بر احساسات سرکوب‌شده

اگر وقایع دوران کودکیِ ما به میزان کافی پردازش نشده باشند، احساسات پیچیده‌ی مربوط به این وقایع می‌توانند مورد سرکوب قرار گیرند. این احساسات سرکوب‌شده می‌توانند بر قابلیت پیشرفت در دوران بزرگسالی اثرگذار باشند و در موقعیت‌هایی مانند اضطراب و افسردگی عیان شوند. صرف کردنِ زمان به‌منظور مرور کردن احساسات دشوارِ دوران کودکی و تمرکز بر آن‌ها، می‌تواند یک تجربه‌ی حیرت‌انگیزِ درمانی و رهایی‌‌بخش باشد.

۳– بررسی سبک دلبستگی

تجارب کودکیِ ما با سرپرستان‌ خود، می‌تواند به‌عنوان الگویی برای روابط ما در دوران بزرگسالی محسوب شود. اندیشیدن درباره‌ی خصوصیاتِ مرتبط با تعاملات ابتدایی بین والدین و فرزند، می‌تواند به ما کمک کند تا بر کیفیت روابط خود در مراحل بعدی زندگی تامل کنیم. از آنجایی که ممکن است یادآوریِ تجربیات دقیق خود در سنین پایین‌تر غیرممکن باشد، بنابراین یک درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا در مورد محیط خانواده و آن الگوی مراقبتی که دریافت کرده‌اید، تامل کنید. نتیجه‌ی این اقدام آن است که او می‌تواند شما را در درک این موضوع یاری کند که در مقطع فعلیِ زندگی‌تان، چگونه با افراد مختلف تعامل داشته باشید.

۴ –آگاهی از نقش و جایگاه در گروه‌ها

مراجعان در اتاق درمان غالبا تمایل دارند که درباره‌ی تجارب خود در گروه‌ها صحبت کنند. این گروه‌ها ممکن شامل محل کار، دانشگاه یا حتی روابط دوستانه باشد. برای اینکه بتوانیم به مراجعان در راستای آگاهی از نقش و جایگاه خود در گروه‌های بزرگسال کمک کنیم، اندیشیدن به نقش آن‌ها در خانواده‌ی‌ بیولوژیکی خود می‌تواند بسیار کارگشا باشد. الگوهای ارتباطی با اعضای خانواده در دوران کودکی عمدتا می‌توانند در طول زندگی شما تکرار شوند. شما می‌توانید از طریق درک و بررسیِ نقش خود در خانواده، نسبت به نقش‌هایی که به‌عنوان یک بزرگسال در آن قرار می‌گیرید، به بینش وسیع‌تری دست یابید.

۵ –رقابت حسادت‌آمیز بین فرزندان به‌منظور کسب محبت و توجه والدین

رابطه‌ای که با خواهر و برادرتان در دوران کودکی داشته‌اید، ممکن است سرنخ‌های مهمی در مورد نحوه‌ی تعامل شما با دیگران در دوران بزرگسالی ارائه دهد. دوران کودکی غالبا می‌تواند سرشار از رقابت و حسادت بین خواهر و برادر، به‌منظور کسب محبت و توجه والدین باشد. شما از طریق مرور این تجارب و اندیشیدن به آن‌ها ممکن است به وجودِ الگوهای مشابه در روابط دوران بزرگسالی خود پی ببرید. همچنین شما با آگاهی یافتن نسبت به خاستگاه چنین احساساتی، می‌توانید روابط خود را از دریچه‌ی تفکری جدید بنگرید و تغییرات را رقم بزنید.

۶ –کنار آمدن با سوگ

آگاهی از این موضوع که پس از مرگ یکی از اعضای خانواده، به‌خصوص یکی از والدین، چگونه می‌توان به مسیر پیشرفت خود ادامه داد، باید کار دشواری باشد. بنابراین یک درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا با احساس سوگ خود کنار بیایید و آن احساسات پیچیده‌ای را که از پسِ این سوگ پدید می‌آیند، مورد بررسی قرار دهید. تحلیلِ روابط دوران کودکی با والدینِ فوت‌شده، می‌تواند به شما کمک کند تا نسبت به رابطه‌ای که آن را با درمانگرتان به اشتراک گذاشته‌اید، به شناخت بیشتری دست یابید.

۷ –دستیابی به یک دیدگاه جدید

به‌عنوان یک فرد بزرگسال، نگریستن به دوران کودکی و نوجوانی، آن هم با یک دیدگاه جدید، می‌تواند ثمربخش باشد؛ به‌نحوی که می‌تواند این امکان را برای شما فراهم سازد تا به خودتان به‌گونه‌ای متفاوت بنگرید. با بهره‌مندی از مزایای نگریستن به گذشته و تجارب پیشین، ممکن است بتوانید به دوران کودکی خود با رحم‌ و شفقت بیشتری بنگرید.

راه‌یابی به تجارب دوران کودکی می‌تواند بخش چالش‌برانگیز و هیجانیِ درمان باشد. با این وجود، شما می‌توانید به کمک یک درمانگر حامی و کاردان، از طریق مرور دوران گذشته‌ی خود، چیزهای زیادی کسب کنید. این رویکرد در نهایت می‌تواند به درک وسیع‌تر از دورانِ بزرگسالی منجر شود و به شما این را امکان ببخشد تا با درک و وضوح فکریِ بیشتری در زندگی پیش بروید.

منبع مقاله

https://www.counselling-directory.org.uk/memberarticles/do-i-have-to-talk-about-my-childhood

مترجم: مجید صادق‌حسینی